اینجا سلف دانشگاه هاروارده که مثل رستوران شاندیز ماست البته کمی بهتر!!!

و اینجا هم بوفه دانشگاه ماست....

قبول دارم یه خورده با هم  فرق دارن ولی تقریبا مثلهمند!!!

البته همه جاش هم به این ناجوری نیست! مثلا وضعیت کلاسا....

و دانشگاه ما...


و اما نتیجه گیری:

     ببینید برادرا و خواهرای گلم, من این مطلب رو به منظور تحقیر و یا تمسخر خودمون و یا دانشگاهمون نگذاشتم. وضع ما همیشه همینطور بوده, ولی همیشه از حداقل امکانات حداکثر بهره برداری رو کردیم و همیشه با همین تجهیزات بهترین نتایج رو در چهار سوی جهان کسب کردیم و پرچم ما در عرصه علم و نبوغ بالا بوده. 

ولی امیدوارم روزی به خودمون بیایم و ببینیم حق واقعی ما خیلی بیش از اینها بوده و یاد بگیریم که حق دادنی نیست بلکه گرفتنیست. تا شاید زمانی که این دنیا رو به فرزندانمون میسپاریم دستامون از خجالت نلرزه و وقتی تو چشمای پر توقعشون نگاه میکنیم بگیم ما حداقل تلاشمون رو کردیم....